Τα επτά επίπεδα της Δημιουργίας, η ανθρώπινη αθανασία και η σύγχρονη φυσική

Εάν μελετήσει κανείς τα κείμενα αρχαίων πολιτισμών, φιλοσοφικών συστημάτων και θρησκειών όπως αυτών της Αρχαίας Ελλάδας, της Αρχαίας Αιγύπτου, της Βαβυλώνας αλλά και αυτών της Ινδίας και της Κίνας, θα δει κανείς ότι όλα ανεξαιρέτως αναφέρονται στην ύπαρξη επτά επιπέδων στα οποία χωρίζεται ολόκληρη η δημιουργία.
Στον Χριστιανισμό τα επτά αυτά επίπεδα αναφέρονται ως επτά ουρανοί ή επτά σύμπαντα, τα οποία κατοικούνται από όντα όπως οι άγγελοι, ενώ το ανθρώπινο γένος δημιουργήθηκε και βρίσκεται στο πρώτο.Τα επίπεδα (σύμπαντα) περιέχονται το ένα μέσα στο άλλο και τα όντα που βρίσκονται σε υψηλότερο επίπεδο, θεωρώντας ως ανώτερο το έβδομο, έχουν μεγαλύτερη αντίληψη της ύπαρξης και της δημιουργίας, εν σχέσει με αυτά που βρίσκονται στα κατώτερα επίπεδα.

Το ανθρώπινο γένος επειδή βρίσκεται στο πρώτο επίπεδο έχει την λιγότερη δυνατή επίγνωση της δημιουργίας, ενώ όντα ανώτερης τάξης όπως π.χ οι αρχάγγελοι ή άλλα έχουν απείρως ανώτερη.Τα επτά επίπεδα αναφέρονται και στα πανάρχαια κείμενα του Ερμή του Τρισμέγιστου, όπως επίσης και από τον ίδιο τον Πυθαγόρα ο οποίος έχοντας πρόσβαση σε αρχαία κείμενα (αφού υπήρξε αρχιέρεας στην Αίγυπτο), παρουσίασε τη μαθηματική δομή των επιπέδων στο περίφημο σχέδιο του της Μουσικής Αρμονίας των Επτά Ουρανίων Σφαιρών (Συμπάντων).

Η διδασκαλία βέβαια του Πυθαγόρα ήταν μυστική και μόνο οι μυημένοι στη σχολή του στον Κρότωνα της Ιταλίας (Ομακοείον), είχαν πρόσβαση σε αυτήν και ώς εκ τούτου μόνο ψήγματα αυτής έφτασαν ως εμάς. Ο Πυθαγόρας αναφέρει ωστόσο την ύπαρξη δομών που ο ίδιος ονομάζει "σφαιρικούς μηνίσκους", οι οποίοι ενώνουν και δίνουν πρόσβαση στα όντα από το ένα επίπεδο στο άλλο και σύγχρονοι πυθαγόρειοι μελετητές όπως ο Ιπποκράτης Δάκογλου, τις παρομοίωσαν με τις μελανές οπές της σύγχρονης φυσικής. Αξίζει να αναφερθεί ότι ο εν λόγω ερευνητής, απέδειξε τον πρότινος εμπειρικό νόμο του Μπόντε που δίνει τις αναλογίες των αποστάσεων μεταξύ των τροχιών των πλανητών γύρω από τον ήλιο, βάσει των πυθαγόρειων ακολουθιών που στηρίζονται στον αριθμό Φ (χρυσή τομή).
Ακόμα, όπως προκύπτει από το σχέδιο της μουσικής αρμονίας των ουρανίων σφαιρών (συμπάντων), στο σημείο ένωσης δύο από αυτών των εμπεριεχομένων συμπάντων, εμφανίζεται μια γεωμετρική δομή μεταξύ άλλων, η οποία ονομάστηκε από τον Πυθαγόρα, Τετρακτύς.
Μετέπειτα ο Πλάτων, αλλά και ο Αριστοτέλης, έχοντας μελετήσει και οι δύο τα πυθαγόρεια κείμενα, παραδέχονταν και αυτοί την ύπαρξη των επτά επιπέδων και θεωρούσαν ότι κατοικούνταν από διάφορα όντα που οι παλαιοί ονόμαζαν θεούς αλλά και αγγέλους και δαίμονες.

Ο Πλάτων αναλύει πολλά εξ αυτών, στο έργο του "Τίμαιος", ενώ ο Αριστοτέλης ονομάζει τα όντα αυτά υπό την γενική ονομασία Νόες των Σφαιρών. Την ύπαρξη θεών, αγγέλων και δαιμόνων, καλών ή κακών, ανέφεραν οι περισσότεροι των Προσωκρατικών, όπως π.χ. ο Δημόκριτος και ο Θαλής.
 Σύμφωνα με τον Χριστιανισμό, το ανθρώπινο γένος δημιουργήθηκε στο πρώτο και κατώτερο εκ των επτά επιπέδων, έχοντας εντολή να αυξηθεί σε αριθμό (ανθρώπινη αναπαραγωγή), αλλά και να αυξήσει τις ικανότητες του.Ωστόσο η πορεία αυτή ανετράπη με το γεγονός της "πτώσης" των ανθρώπων, από την "παραδείσια" κατάσταση και χάνοντας το μεγαλύτερο μέρος των δυνάμεων και ικανοτήτων τους.
Το σημαντικότερο ωστόσο ήταν ότι έγιναν θνητοί, ενώ στην προγενέστερη κατάσταση τους ήταν αθάνατοι.Το γεγονός της πτώσης, περιγράφεται και στον Ησίοδο, ο οποίος αναφέρει ότι ενώ στην αρχή υπήρχε το χρυσούν γένος και οι άνθρωποι ήταν αθάνατοι, στη συνέχεια κατέληξαν στο σιδηρούν, όπου έχασαν την αθανασία τους και τις δυνάμεις τους.
Η πτώση από την "παραδείσια" κατάσταση, περιγράφεται και από πλήθος άλλων αρχαίων θρησκειών και φιλοσοφιών. Η επιστροφή των ανθρώπων στην αρχική τους κατάσταση κατά την Δευτέρα Παρουσία είναι υπόσχεση του Χριστιανισμού.
Ας προσπαθήσουμε να περιγράψουμε την ύπαρξη και την δημιουργία των επτά επιπέδων, τά όντα που κατοικούν σε αυτά αλλά και την αθανασία του ανθρωπίνου σώματος, με βάσει τα δεδομένα της σύγχρονης φυσικής.
Τα επτά επίπεδα (σύμπαντα) της Δημιουργίας, που εμπεριέχουν το ένα το άλλο, μπορούν να περιγραφούν ως χώροι περισσοτέρων των τριών γνωστών μας διαστάσεων που μπορούν να περιέχουν και παραπάνω από μία χρονικές διαστάσεις. Στους χώρους αυτούς μπορούν να υπάρξουν δομές και σχήματα παραπάνω των τριών διαστάσεων, όπως π.χ. ένας υπερκύβος, που είναι ένας κύβος τεσσάρων διαστάσεων. Ο τετραδιάστατος αυτός κύβος, αλλά και οι υπόλοιπες τετραδιάστατες δομές ή σχήματα, δεν μπορούν να γίνουν αντιληπτές από όντα όπως οι άνθρωποι, που αυτή τη στιγμή βρίσκονται και βιώνουν ένα σύμπαν τριών διαστάσεων που έχει μία χρονική διάσταση ως τέταρτη.

Το γεγονός ότι μπορεί να υπάρχουν χώροι που εκτός από παραπάνω από τρεις διαστάσεις έχουν και παραπάνω από μία χρονικές, σημαίνει ότι στους χώρους αυτούς, μία χρονική γραμμή που ορίζει το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον, δεν είναι αρκετή για να περιγράψει τις χρονικές στιγμές των γεγονότων στους χώρους αυτούς.
Τα χωροχρονικά αυτά συνεχή μπορούν να έχουν οποιαδήποτε αιτιακή δομή γεγονότων, που σίγουρα θα διαφέρει από αυτήν που αντιλαμβάνονται τα όντα που βρίσκονται στο πρώτο επίπεδο όπως οι άνθρωποι.

Αυτό σημαίνει ότι ο τρόπος που η πληροφορία διαδίδεται από ένα σημείο του χωροχρονικού συνεχούς σε ένα άλλο και ορίζει την αιτιότητα (ο τρόπος που μία αιτία οδηγεί σε ένα αποτέλεσμα), μπορεί να διαφέρει εντελώς από αυτόν που ισχύει στο δικό μας χωροχρονικό συνεχές που περιγράφεται από τον χωρόχρονο Μinkowski ή από τον Λωρεντζιανό χωρόχρονο, όταν ο χωρόχρονος Minkowski καμπυλώνεται παρουσία μάζας και δεν περιγράφεται πλέον απο την Ευκλείδια Γεωμετρία αλλά από την Γεωμετρία Riemann και έτσι η ύλη και ενέργεια μπορεί να προσδώσει διαφορετικών ειδών γεωμετρίες στα διάφορα σύμπαντα.
Φυσικά, δεν γνωρίζουμε επακριβώς, ούτε καν την αιτιακή δομή του δικού μας χωροχρονικού συνεχούς, αφού δεν έχουμε καταφέρει να αποδώσουμε με αυτοσυνεπή μαθηματικό τρόπο, κβαντικά χαρακτηριστικά στον ίδιο τον χωρόχρονο που μας περιβάλλει και να έχουμε μια ενοποιημένη θεωρία κβαντικού πεδίου.

Πολλοί ερευνητές στη προσπάθειά τους αυτή, έχουν προτείνει διάφορα μοντέλα σε κάποια από τα οποία θεωρούν ότι ο χωρόχρονος δεν είναι συνεχής αλλά αποτελείται από στοιχειώδη διακριτά  χωροχρονικά τμήματα που μπορούν να έχουν διάφορα σχήματα, όπως χωροχρονικά τμήματα και τα οποία μπορούν να συνδιάζονται αναμεταξύ τους με διάφορους τρόπους, δημιουργώντας έτσι χωροχρονικές περιοχές που έχουν διαφορετική γεωμετρική αλλά και αιτιακή δομή. Πέραν των διαφορετικών γεωμετριών που μπορούν να έχουν οι χώροι αυτοί, μπορούν οι χωροχρονικές τους διαστάσεις να έχουν κάθε πιθανή τοπολογία (τοπολογική δομή).
Μπορούν να σχηματίζουν κλειστούς χωροχρονικούς βρόγχους, να εκτείνονται στο άπειρο ή να συνδυάζονται αναμεταξύ  τους σχηματίζοντας πλήθος δυνατών τοπολογικών δομών.
Ειδική περίπτωση είναι η τοπολογία των χωροχρονικών διαστάσεων να έχουν δομή fractal ή ακόμα σε κάποιους χώρους είναι δυνατόν σε κάθε σημείο τους να είναι συμπτηγμένες άλλες διαστάσεις. Τα μαθηματικά αυτά τοπία είναι άπειρα.

Είναι αντιληπτό ότι στα ανώτερα αυτά χωροχρονικά συνεχή τα όντα που τα κατοικούν έχουν πολλή μεγαλύτερη αντίληψη της ύπαρξης και της δημιουργίας.
Ένα  ερώτημα είναι ποιά ακριβώς είναι η φύση της υπόστασης των όντων των κατοικούντων τα επτά σύμπαντα. Οι διάφορες γραφές ανά τον κόσμο, περιγράφουν όντα, άλλα ασώματα και άλλα έχοντα κάποιου είδους ενεργειακό σώμα.
Η αλήθεια είναι ότι ασώματος, δηλαδή μη έχων κανέναν υλοενεργειακό χωροχρονικό προσδιορισμό (εντοπισμό) είναι μόνο ο Θεός ( Ο ΩΝ), ο οποίος είναι πανταχού παρών και τα πάντα πληρών, η ύπαρξη δηλαδή του Θεού κατά τις γραφές εκτείνεται σε κάθε σημείο και χρόνο των επτά επιπέδων (συμπάντων) και παραπέρα...
Τα υπόλοιπα όντα όπως π.χ οι άγγελοι που θεωρούνται ασώματοι έχουν κάποιου είδους σώμα ή όπως λέγεται η ουσία τους παρουσιάζει μία κάποια πάχυνση.
Για να γίνει κατανοητή η φύση του σώματος και του πνεύματος κατά την σύγχρονη φυσική επιστήμη, βιολογία και πληροφορική, αυτό που ονομάζουμε ψυχή-πνεύμα-νους, θεωρείται ότι είναι το πληροφοριακό πρόγραμμα που συνιστά την ουσία των όντων και είναι κάτι που μοιάζει με το Αριστοτελικό Είδος (Μορφή).

Το πληροφοριακό αυτό πρόγραμμα στην περίπτωση των λεγόμενων βιολογικών όντων έχει ως φορέα  έκφρασης το βιολογικό σώμα και περιλαμβάνει ένα σύνολο φυσικοχημικών, ηλεκτρικών και ηλεκτρομαγνητικών διεργασιών. Η πληροφορία που συνιστά το πρόγραμμα μπορεί να θεωρηθεί κατά πρώτον κλασσική, στη συνέχεια όμως πρέπει να θεωρηθεί και κβαντική. Η ροή, αποθήκευση και επεξεργασία της πληροφορίας στο ανθρώπινο σώμα σε πρώτο επίπεδο είναι κλασσική, σε ένα όμως βαθύτερο επίπεδο (μικροσκοπικό-κβαντικό επίπεδο) έχει κβαντική φύση.

                                                                                                                
Δεν είναι λίγες οι μελέτες και έρευνες από μεγάλους  θεωρητικούς και πειραματικούς φυσικούς, όπως ο sir Roger Penrose, ο Paul Davies και άλλοι οι οποίοι υποστηρίζουν την ροή, αποθήκευση και επεξεργασία κβαντικής πληροφορίας στο ανθρώπινο νευρικό σύστημα (νευρώνες), την κβαντική φύση του εγκεφάλου αλλά και την κβαντική πληροφορία που είναι αποθηκευμένη στο DNA και εκφράζεται στον ανθρώπινο οργανισμό, μέσω της ρύθμισης της γονιδιακής έκφρασης.

Είναι γεγονός ότι πλέον οι επιστήμονες υποστηρίζουν την πιθανότητα να υπάρχουν μορφές ζωής,  σε αυτό ή σε κάποιο άλλο ανώτερο επίπεδο ύπαρξης, το πληροφοριακό πρόγραμμα των οποίων δεν εκφράζεται σε κάποιο βιολογικό σώμα αλλά έχει κάποιον άλλο υλοενεργειακό  φορέα έκφρασης.

Οι επιστήμονες κάνουν λόγο για μορφές ζωής και νοημοσύνης που βασίζονται στο πλάσμα ή στις ταλαντώσεις ενός ηλεκτρομαγνητικού πεδίου ή ακόμα και σε κάποιο φωτονικό αέριο (αέριο φωτονίων).

Μπορεί δηλαδή να υπάρχουν όντα που ως σώμα έχουν μια ποσότητα αερίου ηλεκτρονίων και ποζιτρονίων, τα οποία αλληλεπιδρούν μεταξύ τους κβαντικά και μπορούν συνεχώς να δημιουργούνται και να καταστρέφονται ανά ζεύγη.
Γενικά οι επιστήμονες, μέσω της επιστήμης των δυναμικών συστημάτων, της θεωρίας της πληροφορίας, της θεωρίας ελέγχου, της κυβερνητικής αλλά και μέσω της μελέτης της κβαντικής φυσικής με στόχο την ανάπτυξη κβαντικών υπολογιστών, κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι το πληροφοριακό περιεχόμενο-πρόγραμμα, που απαιτείται για την ανάπτυξη ζωής και νοημοσύνης είναι δυνατόν να εκφραστεί κλασσικά αλλά και σε κβαντικό επίπεδο σε διάφορους υλοενεργειακούς φορείς.
Ως εκ τούτου, η φύση των διαφόρων όντων που περιγράφονται στις διάφορες γραφές ανά τον κόσμο, μπορεί να προσεγγιστεί με αυτόν τον τρόπο. Ειδικά μάλιστα μέσω της έννοιας του κβαντικού κενού, που ουσιαστικά υποστηρίζει την ύπαρξη μιας άπειρης κβαντικής φύσεως ενέργειας, η οποία περιβάλλει όλον τον συμπαντικό χώρο και δίνεται απλόχερα από τον Δημιουργό, αυτές οι μορφές όντων μπορούν να τροφοδοτούν το σώμα τους με ύλη και ενέργεια που απαιτείται για τη συντήρηση του σώματός τους, κατά τον ίδιο τρόπο που και τα βιολογικά όντα χρειάζονται υλική τροφή για να συντηρούν και να ανανεώνουν το σώμα τους. Ακόμα μπορούν να αντλούν ενέργεια από το κβαντικό κενό, να την κατευθύνουν και να την χειραγωγούν για οποιονδήποτε σκοπό.

Την ενέργεια αυτή αλλά και το ίδιο το υλοενεργειακό τους σώμα, μπορούν να την μεταφέρουν από ένα σημείο του χώρου σε ένα άλλο, μέσω χωρικής κίνησης είτε ακαριαία.
Οι τρόποι ακαριαίας μεταφοράς ενέργειας, μπορεί να είναι είτε η κβαντική τηλεμεταφορά, είτε η μεταφορά μέσω στρέβλωσης του χωροχρονικού συνεχούς.

Το φαινόμενο της κβαντικής τηλεμεταφοράς στηρίζεται στη μη τοπικότητα της κβαντικής φυσικής, που θεωρεί ότι η κβαντική πληροφορία ενός κβαντικού συστήματος μεταφέρεται σε ένα άλλο σημείο ακόμα κι αν αυτό είναι χιλιόμετρα μακρυά με ακαριαίο μη τοπικό τρόπο.
Από την άλλη, οι δυνατές χωροχρονικές στρεβλώσεις περιλαμβάνουν την ύπαρξη χωροχρονικών σηράγγων (Einstein-Rosen) που ενώνουν δύο σημεία του χωροχρόνου.
Μάλιστα, στο πλαίσιο ενός κβαντικού χωρόχρονου σε κάθε σημείο του χώρου, δημιουργούνται και καταστρέφονται μικροσκοπικές κβαντικές χωροχρονικές σήραγγες.

Με βάσει τα ανωτέρω μπορούμε να προσεγγίσουμε την δομή των επτά επιπέδων (συμπάντων) της Δημιουργίας, αλλά και την φύση και τις δυνάμεις των όντων που μπορεί να τα κατοικούν.
Όσον αφορά τον άνθρωπο αλλά και τα υπόλοιπα βιολογικά όντα που τον συντροφεύουν, στην μορφή που βρίσκονται τώρα, το βιολογικό τους σώμα είναι θνητό.
Ωστόσο βάσει των αρχαίων γραφών ανά τον κόσμο, το ανθρώπινο σώμα ήταν κάποτε αθάνατο και το ανθρώπινο γένος είχε φοβερές δυνάμεις.

Η επάνοδος του ανθρωπίνου γένους στην προγενέστερη του κατάσταση, κατά την Χριστιανική διδασκαλία θα πραγματοποιηθεί κατά την Δευτέρα Παρουσία ή αλλοιώς κατά την λεγόμενη Συμπαντική Αναγγένηση και Ανακαίνηση του Σύμπαντος Κόσμου.
Αυτό προαπαιτεί την αθανασία της ανθρώπινης ψυχής μετά τον θάνατο και τη φθορά του βιολογικού σώματος και την παραμονή της σε στάση (ύπνο), σε κάποιο συμπαντικό επίπεδο έως ότου πραγματοποιηθεί η ανάσταση του ανθρωπίνου σώματος.
Η ύπαρξη Παραδείσου (χώρος δικαίων) και Κόλασης (χώρος αδίκων και τιμωρία αυτών) περιγράφεται υπό μία μορφή και στην αρχαία Ελλάδα, όπου οι δίκαιοι, γενναίοι  και αγαθοί προορίζονταν για τα Ηλύσια Πεδία ενώ οι υπόλοιποι κατοικούσαν στον Άδη.
Η αθανασία της ανθρώπινης ψυχής μπορεί να θεωρηθεί ως μία διαδικασία μεταγραφής του πληροφοριακου περιεχομένου - προγράμματος του ανθρώπου από το ανθρώπινο βιολογικό σώμα σε κάποιο άλλο υλοενεργειακό φορέα.
Είναι γεγονός ότι η πληροφορία (κλασσική ή κβαντική) που περιέχεται και εκφράζεται στο ανθρώπινο σώμα υπάρχει σε ένα πρώτο επίπεδο σε ηλεκτροφυσικοχημική μορφή στο DNA στα ανθρώπινα κύτταρα και στους νευρώνες, όμως σε ένα βαθύτερο επίπεδο υφίσταται και υπάρχει στο ηλεκτρομαγνητικό πεδίο που παράγεται και διέπει το ανθρώπινο βιολογικό σώμα και το οποίο μέσω φαινομένων ανάδρασης καθορίζει τη λειτουργία του σε ηλεκτροφυσικοχημικό επίπεδο.

Η πληροφορία κατά τον θάνατο μεταγράφεται έτσι από το βιολογικό στο ηλεκτρομαγνητικό σώμα (αύρα-ενεργειακό σώμα) και αργότερα μπορεί να πάρει και τη μορφή πλάσματος (αέριο ηλεκτρονίων και ποζιτρονίων). Οι άνθρωποι στην φυσική τους κατάσταση (όχι σε αυτήν που βρίσκονται τώρα) , έχοντας πρόσβαση στο ηλεκτρομαγνητικό (ενεργειακό) τους Σώμα , μπορούν να το μετατρέπουν και να παίρνουν όποια μορφή θέλουν , καθώς και να αντλούν και να χειραγωγούν την ενέργεια που τους περιβάλλει (Ελεύθερη Ενέργεια).

Το ανθρώπινο γένος δημιουργήθηκε με σκοπό να εξουσιάζει το πρώτο επίπεδο της Δημιουργίας, να αυξάνεται  σε αριθμό και να κατακυριεύσει το Υλικό Σύμπαν.
Η πορεία αυτή μπορεί να ανακόπηκε προσωρινά ωστόσο ο προορισμός του ανθρώπου είναι η επαναφορά του στη Φωτεινή Πατρίδα και η ψυχοσωματική τελείωση του.

Γράφει ο Andreas Apollon EL για το THE CURIOSITY OF CAT

THE PERSISTENCE OF A FREE PHOTON