Υπερμεγέθης μαύρη τρύπα στο κέντρο του γαλαξία μας μπορεί να είναι μια μεταμφιεσμένη σκουληκότρυπα

Δύο επιστήμονες του πανεπιστημίου της Σαγκάης, οι Ζilong Li και Cosimo Bambi ,  παρουσίασαν μιά εργασία ( «Distinguishing black holes and wormholes with orbiting hot spots»), απαντώντας  στο ερώτημα: είναι δυνατόν ο Γαλαξίας μας στο κέντρο του να φιλοξενεί μία σκουληκότρυπα;
Ένα από τα πιο εκπληκτικά αντικείμενα στον γαλαξία μας είναι ο Τοξότης Α ,  ένα αντικείμενο με μάζα τέσσερα εκατομμύρια φορές μευ.  γαλύτερη από αυτή του Ήλιου.

Αυτό το μικρό αντικείμενο, που ανακαλύφθηκε το 1974 , είναι μια ισχυρή πηγή των ραδιοκυμάτων στον αστερισμό του Τοξότη. Έκτοτε οι αστρονόμοι έχουν παρατηρήσει πολλές φορές τον Τοξότη Α * και τα άστρα που βρίσκονται στην γειτονιά του, εκ των οποίων μερικά βρίσκονται σε τροχιά με πολύ μεγάλες ταχύτητες.

Η γιγάντια «κόκκινη κηλίδα» του Δία συρρικνώνεται (video)

Το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble της NASA μέτρησε πρόσφατα τη περίφημη «κόκκινη κηλίδα» του Δία και οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι έχει αρχίσει να συρρικνώνεται. Οι επιστήμονες δεν είναι ακόμα βέβαιοι ακριβώς γιατί η καταιγίδα αλλάζει, αν και μια ομάδα της NASA εξετάζει κατά πόσο οι μικρές δίνες που φαίνεται να συγκλίνουν με την καταιγίδα μπορεί να μεταβάλλουν το μέγεθος της.
Καταιγίδα γίγας
Η «κόκκινη κηλίδα» του Δία είναι μια μόνιμη καταιγίδα, ένας αντικυκλώνας, που βρίσκεται 22 μοίρες νότια του ισημερινού του γίγαντα του ηλιακού μας συστήματος. Η κόκκινη κηλίδα είναι τόσο μεγάλη ώστε θα μπορούσαν να «χωρέσουν» μέσα σε αυτή 2-3 πλανήτες σαν τη Γη.

Τομ Υψηλάντης: η ανακάλυψη του αντιπρωτονίου

Η προσωπική ιστορία (1928 – 2000) του Τομ Υψηλάντη [Tom (Athanasius) Ypsilantis] στην πραγματικότητα ταυτίζεται με την ιστορία της εξέλιξης της σωματιδιακής φυσικής ή τουλάχιστον με ένα μέρος της. Γεννήθηκε στο Σολτ Λέικ Σίτυ και ήταν απόγονος του Αλέξανδρου Υψηλάντη, ήρωα της ελληνικής επανάστασης του 1821.

Οι γονείς του, ο Ιωάννης Υψηλάντης και η Ευγενία Τζερεφού είχαν μεταναστεύσει στην Αμερική από την Ελλάδα το 1924 όπου απέκτησαν τρία παιδιά, τη Μαρία, τον Τομ και τον Τζον. Έχασε τον πατέρα σε ηλικία μόλις 2,5 ετών από χτύπημα κεραυνού και την ανατροφή των παιδιών ανέλαβε η μητέρα του μέσα από τεράστιες δυσκολίες. Ο Τομ ήταν εξαιρετικός μαθητής στο σχολείο και καλός αθλητής.
Απέκτησε το πτυχίο του χημικού από το πανεπιστήμιο της Γιούτα το 1949.

O Υψηλάντης μπήκε στο Berkeley ως μεταπτυχιακός φοιτητής το 1949. Ενώ οι περισσότεροι φοιτητές τα δυο πρώτα χρόνια ξόδευαν τον περισσότερο χρόνο τους στην παρακολούθηση των μαθημάτων και τις αντίστοιχες εξετάσεις τους, ο Υψηλάντης βρήκε τον χρόνο για να ασχοληθεί και με την έρευνα δημοσιεύοντας τις πρώτες εργασίες του [η πρώτη δημοσίευσή του έχει τίτλο:
«Consistency of Nuclear Radii of Even-Even Nuclei form Alpha Decay Theory», Ι. Perlman and T.J. Ypsilantis, Physical Review79, 30–34 (1950)].

Ο Δίας «χάρισε» τη ζωή στη Γη

Μια νέα μελέτη δείχνει ότι ο Δίας έπαιξε καθοριστικό ρόλο στο να γίνει η Γη φιλική στην παρουσία της ζωής.

Προστάτης και καταλύτης
Το ότι η Γη είναι φιλόξενη για τη ζωή είναι αποτέλεσμα μιας πολυσύνθετης διεργασίας που σχετίζεται με μια σειρά γεγονότων που συνέβησαν τόσο στον πλανήτη μας όσο και μακριά από αυτόν. Οι επιστήμονες πριν από λίγα χρόνια κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι ο Δίας, από ένα σημείο και μετά, λειτούργησε ως ασπίδα της Γης όσον αφορά τους επικίνδυνους αστεροειδείς. Η Γη στα πρώιμα στάδιά της αποτέλεσε πόλο έλξης για αστεροειδείς, κομήτες και άλλα διαστημικά σώματα.

Γεννιέται ένα νέο φεγγάρι στον Κρόνο

Μια διαταραχή που εντόπισε η αποστολή Cassini στον εξώτερο μεγάλο δακτύλιο του Κρόνου δημιουργείται από ένα παγωμένο σώμα που ίσως τελικά εξελιχθεί στο τελευταίο φεγγάρι του πλανήτη.

Από τους 62 δορυφόρους που έχουν ανακαλυφθεί στο σύστημα του Κρόνου, πολλά αποτελούνται από πάγο και πιστεύεται ότι σχηματίστηκαν από τη συσσωμάτωση παγοκρυστάλλων στους δακτυλίους του πλανήτη.

Σήμερα οι δακτύλιοι πιστεύεται ότι είναι πια εξαντλημένοι και δεν περιέχουν αρκετό υλικό για το σχηματισμό νέων μεγάλων φεγγαριών.

Οι τελευταίες παρατηρήσεις του Cassini ίσως βοηθήσουν τους πλανητολόγους να κατανοήσουν τη διαδικασία σχηματισμού των δορυφόρων του Κρόνου, μια διαδικασία που δεν αποκλείεται να ήταν παρόμοια με το μηχανισμό σχηματισμού των πλανητών στο Ηλιακό Σύστημα.

Μικρός Γαλαξίας δορυφόρος του δικού μας, ίσως να είναι ο πρώτος γαλαξίας του Σύμπαντος!

Μια εκπληκτική ανακάλυψη έκανε ομάδα αστρονόμων με επικεφαλής επιστήμονες του ΜΙΤ. Διαπίστωσαν ότι ένας μικρός γαλαξίας δορυφόρος του δικού μας γαλαξία είναι στην πραγματικότητα ένα γαλαξιακό απολίθωμα και ίσως μάλιστα να είναι ο πρώτος γαλαξίας του Σύμπαντος!

Ο νούμερο 1;
Ο Segue 1 είναι ένας γαλαξίας που ανήκει στην κατηγορία των λεγόμενων γαλαξιών νάνων, γαλαξιών που αν και αρκετά κοινοί στο Σύμπαν εξαιτίας της εξαιρετικά χαμηλής φωτεινότητας τους δεν εντοπίζονται εύκολα και η μελέτη τους είναι εξίσου δύσκολη. 

Ο Segue 1 βρίσκεται σε απόσταση 75 χιλιάδων ετών φωτός από τη Γη και οι ερευνητές τον παρατήρησαν με τη βοήθεια των ισχυρών επίγειων τηλεσκοπίων στα αστεροσκοπεία Keck στη Χαβάη και Las Campanas στη Χιλή.

Πόσο «έτρεχε» το Σύμπαν; Νέα μέτρηση για το ρυθμό διαστολής του μετά τη γέννηση του

Αμερικανικό πρόγραμμα για τη χαρτογράφηση του ουρανού πραγματοποίησε μια μέτρηση για τη διαστολή του Σύμπαντος η οποία σύμφωνα με τους επιτελείς του προγράμματος είναι η ακριβέστερη που έχει γίνει μέχρι σήμερα.

Εχει διασπιστωθεί ότι το Σύμπαν μετά τη γέννηση του πριν από περίπου 14 δισ έτη άρχισε να διαστέλλεται χωρίς αυτή η διαδικασία να σταματήσει ποτέ. Μάλιστα τα τελευταία χρόνια όλα τα σχετικά ευρήματα δείχνουν ότι αυτή η διαστολή όχι μόνο συνεχίζεται αλλά είναι και επιταχυνόμενη. Η νέα μελέτη του προγράμματος BOSS (Baryonic Oscillation Spectroscopic Survey) εντόπισε στοιχεία που αποκαλύπτουν τη διαστολή του Σύμπαντος περίπου τρία δισ. έτη μετά την γέννηση του. 

Βρέθηκε αγέννητο άγνωστο ζώο

Εντοπίστηκαν δεκάδες έμβρυα ενός είδους εκατοντάδων εκ. ετών
Μια άκρως ενδιαφέρουσα ανακάλυψη έκαναν στην Κίνα παλαιοντολόγοι του Πανεπιστημίου του Μιζούρι. Ανασκαφές στην επαρχία Χουμπέι που βρίσκεται στις κεντρικές περιοχές της Κίνας αποκάλυψαν δεκάδες έμβρυα η ηλικία των οποίων υπολογίζεται ότι είναι 540-485 εκ. ετών. Σύμφωνα με τους ειδικούς που τα μελέτησαν τα έμβρυα αυτά ανήκουν σε ένα άγνωστο μέχρι σήμερα είδος ζώου που ζούσε στην Κάμβριο εποχή.

Η γένεση της θεωρίας της σχετικότητας

Η θεωρία της σχετικότητας αποτέλεσε μια από τις μεγαλύτερες επαναστάσεις του εικοστού αιώνα.
Αυτό διότι άλλαξε εντελώς την εικόναι που έχουμε για τον κόσμο. Η θεωρία της σχετικότητας (ειδική) στηρίζεται στο λογικό φυσικό αξίωμα, δηλαδή ότι οι φυσικοί νόμοι παραμένουν αναλλοίωτοι (παραμένουν οι ίδιοι και έχουν την ίδια μορφή) κατά την μετάβαση από ένα φυσικό σύστημα αναφοράς σε ένα άλλο το οποίο κινείται με σταθερή ταχύτητα εν σχέσει με το πρώτο.
Άρα παρατηρητές που βρίσκονται σε φυσικά συστήματα αναφοράς, που βρίσκονται σε σχετική κίνηση μεταξύ τους αντιλαμβάνονται τους ίδιους φυσικούς νόμους.

Τα επτά επίπεδα της Δημιουργίας, η ανθρώπινη αθανασία και η σύγχρονη φυσική

Εάν μελετήσει κανείς τα κείμενα αρχαίων πολιτισμών, φιλοσοφικών συστημάτων και θρησκειών όπως αυτών της Αρχαίας Ελλάδας, της Αρχαίας Αιγύπτου, της Βαβυλώνας αλλά και αυτών της Ινδίας και της Κίνας, θα δει κανείς ότι όλα ανεξαιρέτως αναφέρονται στην ύπαρξη επτά επιπέδων στα οποία χωρίζεται ολόκληρη η δημιουργία.
Στον Χριστιανισμό τα επτά αυτά επίπεδα αναφέρονται ως επτά ουρανοί ή επτά σύμπαντα, τα οποία κατοικούνται από όντα όπως οι άγγελοι, ενώ το ανθρώπινο γένος δημιουργήθηκε και βρίσκεται στο πρώτο.Τα επίπεδα (σύμπαντα) περιέχονται το ένα μέσα στο άλλο και τα όντα που βρίσκονται σε υψηλότερο επίπεδο, θεωρώντας ως ανώτερο το έβδομο, έχουν μεγαλύτερη αντίληψη της ύπαρξης και της δημιουργίας, εν σχέσει με αυτά που βρίσκονται στα κατώτερα επίπεδα.

Η θεωρία του πληθωρισμού και το πολυσύμπαν

Στο πολυσύμπαν τα παράλληλα σύμπαντα γεννούν παράλληλα σύμπαντα που γεννούν παράλληλα σύμπαντα

Το σύμπαν γεννήθηκε από μια ανωμαλία, ένα σημείο με άπειρη πυκνότητα, πριν από 13.7 δισεκατομμύρια χρόνια περίπου. Όμως η κβαντομηχανική - η επιστήμη του μικρόκοσμου - δέχεται ότι σε τόσες ακραίες συνθήκες δεν ισχύει κανένας γνωστός νόμος της φύσης. Πρέπει να περιμένουμε να φθάσει το σύμπαν στο μήκος Planck (10-35m), όταν η πυκνότητα από άπειρη έγινε "μόνο" 1094 γραμμάρια ανά κυβικό εκατοστό. Αυτά είναι τα απόλυτα όρια στο μέγεθος και στην πυκνότητα από τα οποία αρχίζει να εφαρμόζεται η κβαντική μηχανική.

Δυστυχώς, αν μια φυσαλίδα στο μέγεθος του μήκους Planck περιέχει όλη την υλο-ενέργεια του σύμπαντος, το ισχυρό βαρυτικό του πεδίο θα το κάνει αμέσως να καταρρεύσει προς μια σημειακή ανωμαλία, ή μια συμπαντική μαύρη τρύπα. Εκτός κι αν παρέμβει κάποιος άλλος μηχανισμός ή ένα κολοσσιαίο γεγονός κι αλλάξει την κατάσταση.

Το CERN επιβεβαιώνει την ύπαρξη εξωτικού σωματιδίου

Tην επιβεβαίωση για την ύπαρξη ενός νέου, εξωτικού σωματιδίου ανακοίνωσαν χθες φυσικοί του πειράματος LHCb (Large Hadron Collider beauty) που λαμβάνει χώρα στο CERN της Ελβετίας.

Πρόκειται για το Ζ(4430), ένα σωματίδιο που αποτελείται από τέσσερα κουάρκ (tetraquark).
Τα κουάρκ είναι τα στοιχειώδη σωματίδια που μαζί με τα ηλεκτρόνια συνθέτουν τη συνήθη ύλη και το παραδοσιακό μοντέλο για την περιγραφή τους επιτρέπει την ύπαρξη ζευγών κουάρκ και τριών κουάρκ. Ο τελευταίος μάλιστα είναι και ο συνδυασμός που ευθύνεται για την ύπαρξη των πρωτονίων και των νετρονίων στους πυρήνες των ατόμων.